Sposób na wyodrębnienie osób zagrożonych cukrzycą

Cukrzyca należy do chorób cywilizacyjnych - dotyka znaczną część społeczeństwa. Naukowcy z Institute for Research in Extramural Medicine, Vrije Universiteit w Amsterdamie pod kierownictwem Jacqueline M. Dekker badali ryzyko rozwoju cukrzycy w zależności od stwierdzanych stężeń glukozy na czczo i w teście obciążenia glukozą. Wyniki opublikowano na łamach najnowszego wydania czasopisma JAMA.

W wyżej wymienionym teście mierzy się stężenie glukozy na czczo, a następnie po podaniu ściśle określonej ilości cukru oznacza się stężenie glukozy po jednej i dwóch godzinach. Wyniki mogą być prawidłowe, wskazywać na cukrzycę lub stan zwany nieprawidłową tolerancją glukozy (oznacza zaburzenia metabolizmu węglowodanów).

W badaniu uczestniczyło ponad tysiąc osób w wieku 50-75 lat - nie stwierdzano u nich cukrzycy na początku badania. Oznaczono im stężenie glukozy na czczo oraz wykonywano test obciążenia glukozą na początku analizy i po kilku latach obserwacji. Celem naukowców było określenie częstości nowych przypadków cukrzycy w badanej populacji.

Analiza zgromadzonych danych wykazała, że ryzyko rozwoju cukrzycy było większe wśród uczestników ze stwierdzonym na początku badania nieprawidłowym stężeniem glukozy na czczo lub wynikiem testu obciążenia wskazującym na upośledzenie tolerancji glukozy. Współistnienie tych dwóch stanów jeszcze bardziej zwiększało zagrożenie cukrzycą. Wyniki potwierdzają użyteczność określania stężenia glukozy zarówno na czczo jak i w teście obciążenia w wyodrębnianiu grupy osób zagrożonych pojawieniem się cukrzycy.