Zalecenia żywieniowe w niewydolności nerek

W zależności od stopnia zaawansowania przewlekłą niewydolność wyróżnia się 4 okresy charakteryzujące się różnymi objawami klinicznymi i odmiennym postępowaniem dietetycznym i farmakologicznym:

• Pierwszy okres utajonej przewlekłej niewydolności nerek charakteryzuje się spadkiem filtracji kłębuszkowej (tzw. kliransu nerkowego) do 50-60 ml na minutę. Na tym etapie niewydolności nie stosuje się specjalnych ograniczeń dietetycznych. Większość pacjentów nie wymaga również leczenia farmakologicznego.
• Drugi okres wyrównanej niewydolności nerek charakteryzuje się spadkiem filtracji kłębkowej od 30 do 50 ml/ min.. W tym okresie ograniczenia dietetyczne polegają na podaży białek o wysokiej wartości biologicznej, w ilościach 0,6 – 0,8 g / kg masy ciała, co stanowi ok. 35 – 55 g białka na dobę oraz kontroli i, w razie potrzeby, ograniczeniu w diecie fosforu. Jeżeli nie ma nadciśnienia tętniczego nie należy drastycznie ograniczać soli kuchennej
• Trzeci okres niewyrównanej niewydolności nerek charakteryzuje się spadkiem filtracji kłębkowej od 30 do 5 ml na minutę. W tym okresie stosuje się dieta niskobiałkową (0,3 – 0,6 g / kg masy ciała tj. ok. 30 g na dobę), niskosodową, niskopotasową.
• Czwarty okres schyłkowej przewlekłej niewydolności nerek charakteryzuje się spadkiem filtracji kłębkowej do 5 ml/min. Stosowanie diety polega na ograniczeniu spożyciu białek (poniżej 0,3 – 0,6 g / kg masy ciała), sodu, potasu, fosforu i płynów. Czasami w tym okresie stosuje się dietę ziemniaczanej która dostarcza jedynie 20-25 g białka.
  

W przewlekłej niewydolności nerek odpowiednia dieta ma zasadnicze znaczenie w utrzymaniu równowagi metabolicznej i właściwej kontroli toksemii mocznicowej a zalecenia dietetyczne w przewlekłej niewydolności nerek dotyczą kontroli zawartości białka, sodu, fosforu, potasu i płynów w diecie.