Postawa i odruchy dziecka

Donoszony noworodek po urodzeniu przyjmuje pozycję zgięciową tzn ( ma zgięte kończyny górne i dolne. Przyjmuje się że pozycja ta jest wynikiem ułożenia dziecka w macicy w czasie ciąży. Kiedy trzymasz dziecko, może ono podnosić główkę, która jeśli nie jest podtrzymana zaczyna kiwać się na boki. Dlatego jest ważne, żeby obejmować tył główki za każdym razem, gdy bierzesz dziecko na ręce. Jego paluszki są zwykle zwinięte w piąstki, ale kiedy spróbujesz je rozwierać, Twój maluch może złapać mocno, czy twój palec- na kilka sekund- jest to tzw odruch chwytny. Dziecko kaszle i kicha, aby oczyszczać drogi oddechowe- niekoniecznie dlatego, że jest przeziębione - a kiedy je jego odruch wymiotny chroni go przed zachłyśnięciem. Przy dotknięciu okolicy ust lub policzka pojawia się odruch szukania. Polega on na zwróceniu głowy dziecka, otwarciu ust, wysunięciu języka w odpowiedzi na bodziec jakim jest właśnie dotknięcie okolicy ust lub policzka. Nagle pojawiający się głośny dźwięk, lub uderzenie w podłoże, na którym leży dziecko wywołuje u dziecka tzw. odruch Moro- polegający na nagłym odwiedzeniu i wyprostowaniu kończyn, po którym następuje ich przywiedzenie do klatki piersiowej. Czasem towarzyszy mu odgięcie głowy do tyłu i płacz dziecka.
Podtrzymując dziecko pionowo pod pachami tak, że dotyka ono stópkami do podłoża wywołujemy tzw. odruch podparcia i chodu automatycznego- dziecko zaczyna wykonywać naprzemienne ruchy nóżkami wykonując ruchy kroczenia. 

Wyżej opisane odruchy wynikają z tego, że w chwili urodzenia ośrodkowy układ nerwowy jest jeszcze niedojrzały - dojrzewanie następuje w pierwszym półroczu życia dziecka. W związku z czym czynności ruchowe noworodka w pierwszym półroczu życia odbywają się na zasadzie odruchów. W związku z dojrzewaniem kory mózgowej noworodka w/w odruchy stopniowo zanikają a na ich miejsce pojawia się czynność ruchowa dowolna.