Miażdżyca i cholesterol

Miażdżyca to choroba dużych oraz średnich tętnic, będąca wynikiem wieloletniego odkładania się blaszek miażdżycowych zbudowanych głównie z cholesterolu, soli wapnia i innych substancji w ścianie naczyń krwionośnych. Powiększające się blaszki zwężają światło naczynia krwionośnego, powodują, że staje się one mało elastyczne i sztywne. Blaszki miażdżycowe mogą ulec uszkodzeniu pod wpływem licznych czynników zewnętrznych oraz skomplikowanych procesów biochemicznych zachodzących w jej sąsiedztwie z wytworzeniem skrzepliny będącej odpowiedzią organizmu na toczący się w obrębie blaszki miażdżycowej stan zapalny. Tworząca się skrzeplina utrudniając przepływ krwi powoduje zmniejszenie lub całkowite zamknięcie tętnicy w wyniku czego dochodzi do niedotlenienie tkanek i narządów zaopatrywanych w krew przez objęte procesem chorobowym tętnice. Rozwój miażdżycy jest jedną z głównych przyczyn choroby niedokrwiennej serca, zawału serca, udaru mózgu czy niedokrwienia mięśni.
Aby zmniejszyć ryzyko tych groźnych dla życia chorób, za które w dużej mierze odpowiedzialny jest wysoki poziom cholesterolu, należy dbać o jego prawidłowe wartości.

Zahamowanie rozwoju miażdżycy jest tym łatwiejsze, im mniej jest ona zaawansowana. W wyniku działań profilaktycznych oraz leczniczych zahamowaniu ulegają procesy zapalne toczące się w obrębie blaszki miażdżycowej oraz zmniejsza się ilość cholesterolu i blaszka przerasta tkanką łączną dzięki czemu następuje jej stabilizacji przez co staje się ona mniej podatna na pęknięcia.

Miażdżyca jest procesem dynamicznym wykazującym skłonność do cofania się. Dieta bardzo niskotłuszczowa (około 10% ogółu energii) i bardzo niskocholesterolowa (poniżej 5 mg dziennie), zaprzestanie palenia papierosów, umiarkowany wysiłek fizyczny oraz kontrolowanie stresu psychicznego może przyczynić się do cofania się zmian miażdżycowych już po roku.