Leki a zaburzenia pracy mózgu u kobiet po menopauzie

Raloksyfen to lek, który wybiórczo pobudza receptory estrogenowe znajdujące się w tkance kostnej, dzięki czemu zwiększa się gęstość kości, a w konsekwencji zmniejsza częstość złamań u kobiet w okresie klimakterium. Wpływa on głównie na mineralizację kręgów kręgosłupa i górnej części nasady kości udowej, w tym szyjki kości udowej. Lek zmniejsza również całkowite stężenie cholesterolu i jego frakcji LDL, czyli "złego cholesterolu".

Jak dotąd nie wiadomo jednak, czy raloksyfen wpływa na zaburzenia pamięci i koncentracji pojawiające się wraz z wiekiem kobiet, a spowodowane najprawdopodobniej zmniejszeniem stężenia estrogenów. Zespół naukowców z University of California w San Francisco przeprowadził badanie, w którym oceniano wpływ raloksyfenu na zdolności mentalne kobiet w okresie klimakterium.

W badaniu wzięło udział prawie 7,5 tys. kobiet po menopauzie, które zostały losowo przydzielone do podawania 60 lub 120 mg leku albo nieaktywnej pigułki, tzw. placebo. Wszystkie badane kobiety poddano testom oceniającym pamięć i koncentrację po 6 miesiącach, 1, 2 i 3 latach leczenia. Wyniki badania ukazały się na łamach kwietniowego numeru The New England Journal of Medicine.

Wykonane testy nie ujawniły znacznych różnic w zaawansowaniu zaburzeń pamięci i koncentracji w obu grupach kobiet, chociaż wśród pacjentek otrzymujących ramoksyfen zaobserwowano nieznaczne zwolnienie postępu zaburzeń pamięci i koncentracji. Kobiety przyjmujące lek częściej skarżyły się na uderzenia gorąca, zaburzenia snu i wzmożoną potliwość, co stanowiło efekt uboczny działania ramoksyfenu. Autorzy badania uważają, że te dolegliwości mogły zwiększać zaburzenia pamięci i koncentracji.

Wyniki badania wykazały, że 3-letnie leczenie ramoksyfenem nie zapobiega pogarszaniu zdolności mentalnych u kobiet w okresie klimakterium. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie leku w tej grupie kobiet prowadzi do ograniczenia utraty składników mineralnych z kości i zmniejszenia ryzyka raka sutka.