Jak leczyć POChP?

„Europejska Biała Księga Płuc”, publikacja wydana przez Europejskie Towarzystwo Oddechowe (ERS) i Europejską Fundację Płuc (ELF) przedstawia standardy leczenia POChP.

Zaprzestanie palenia

Aby skutecznie walczyć z POChP, należy przede wszystkim zaprzestać palenia papierosów oraz jak najwcześniej rozpoznać chorobę.

Profilaktyka

Podstawowym narzędziem, które pozwala na rozpoznanie POChP jest spirometria, czyli proste i bezbolesne badanie, które mierzy objętość płuc i wielkość przepływu powietrza przez oskrzela. Badanie to polega na nabraniu w płuca jak największej ilości powietrza a następnie szybkim, energicznym wydmuchaniu go do aparatu. Na podstawie spirometrii można określić ewentualny stopień uszkodzenia płuc, a w połączeniu z wywiadem ustalić rozpoznanie POChP i zastosować odpowiednie leczenie. W celu jak najwcześniejszego wykrycia choroby regularne badania spirometryczne powinny wykonywać, co roku, osoby z grupy wysokiego ryzyka, czyli palacze papierosów powyżej 40. roku życia oraz osoby, które mają kontakt z pyłem, kurzem i oparami chemicznymi.

Stosowanie odpowiednich leków

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Europejskiej Białej Księdze Płuc, zasadniczą rolę w terapii objawowej POChP, odgrywają leki rozszerzające oskrzela (beta2-mimetyki, cholinolityki i teofilina). U pacjentów z ciężką postacią choroby, którzy mają częste infekcje dolnych dróg oddechowych wskazane jest stosowanie kortykosteroidów wziewnych zmniejszających częstość zaostrzeń oraz poprawiających jakość życia. W bardzo ciężkim okresie choroby, ze względu na obniżenie prężności tlenu we krwi, konieczne jest leczenie tlenem. W przypadku przewlekłej niewydolności oddychania tlenoterapia musi być stosowana przez większą część doby w domu chorego. Wykazano, że długotrwałe leczenie tlenem wydłuża pacjentom życie. U chorych z zaostrzeniami POChP przebiegającymi z klinicznymi objawami infekcji bakteryjnych dróg oddechowych należy także podawać antybiotyki. W przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc zalecane jest także stosowanie leków mukolityczych.

Wszyscy chorzy powinni również jak najczęściej zażywać ruchu, a nawet w ramach rehabilitacji oddechowej prowadzić systematyczny trening fizyczny, dzięki któremu poprawia się tolerancję wysiłku i zmniejsza duszność.