Historia soczewek kontaktowych

Już w czasach Leonarda da Vinci (XV/XVI w.) pojawiły się pierwsze koncepcje korekcji wzroku soczewkami kontaktowymi. Pomysł aparatu korekcyjnego przypominającego soczewki kontaktowe powstał jednak dopiero pod koniec XVIII w. Kiedy to angielski fizyk i lekarz Thomas Young, zbudował aparat, składający się z krótkiej (ok. 5 mm) metalowej tuby zakończonej z jednej strony soczewką. Po napełnieniu wodą tubę tę przykładał bezpośrednio do oka. W ten sposób lepiej korygował własną wadę wzroku (astygmatyzm) niż za pomocą ówczesnych okularów, gdyż w tych czasach nie znano jeszcze szkieł cylindrycznych. 

W drugiej połowie XIX w. nastąpił znaczący rozwój okulistyki, spowodowany skonstruowaniem wielu nowych przyrządów diagnostycznych. W okresie tym opracowano pierwsze sposoby wytwarzania i stosowania soczewek kontaktowych, a berliński optyk Otto Himmler wykonał soczewkę o średnicy 20 mm. Początkowo jedynym materiałem, z którego wykonywano soczewki, było szkło a więc nazwa "szkła kontaktowe" miała wówczas pełne uzasadnienie. Soczewki szklane były bardzo kruche, a więc podatne na uszkodzenia i niebezpieczne gdy doszło do ich uszkodzenia na oku. Ponieważ soczewki wytwarzano techniką wydmuchiwania, często ich optyka nie była doskonała, a dopasowanie stwarzało trudności. Czasem dla jednego pacjenta trzeba było wykonać kilkadziesiąt soczewek a i tak ich dopasowanie było bardzo przybliżone.

Następny okres w historii soczewek kontaktowych otworzył doktor J. Dallos z Budapesztu, który to rozpoczął wykonanie soczewek techniką odlewów z tzw. formy zdejmowanej bezpośrednio z gałki ocznej.

Przełomem w technologii soczewek było zastosowanie w 1939 r. przez I. Gyrrfy'ego z Budapesztu "szkła organicznego" do wyrobu soczewek czyli polimetakrylan metylu (PMMA), który nie był tak podatny na uszkodzenia jak soczewki wykonane ze szkła.

Kolejnym przełomem w dziedzinie soczewek kontaktowych dokonali w 1962 r chemicy z Pragi, O. Wichterle i D. Lim, którzy wynaleźli nowy materiał - hydrożel . Materiał ten, czyli polimetakrylan 2-hydroksyetylu (PHEMA), jest podstawowym materiałem z którego do dziś wytwarza się soczewki. Hydrożel dzięki swoim cechom w stanie suchym ma właściwości twardego szkła organicznego, natomiast po uwodnieniu jest miękki i elastyczny. Wynalezienie hydrożelu rozpoczęło przemysłowe wytwarzanie nowych, wygodnych i tańszych soczewek kontaktowych.