Błonnik

Błonnik często nazywany włóknem pokarmowym stanowią nieprzyswajalne części węglowodanów oraz lignina. Ze względu na rozpuszczalność w wodzie błonnik dzielimy na nierozpuszczalny i rozpuszczalny. Dzienne zapotrzebowanie na włóknik w naszej diecie wynosi około 20-40 gram. Włóknik ułatwia wydalanie oraz zmniejsza apetyt, dzięki swojemu działaniu wypełniającemu. Włóknik hamuje wchłanianie cholesterolu do krwi. Również udowodniono, że zmniejsza on wchłanianie sacharozy. Może mieć to duże znaczenie w leczeniu cukrzycy typu II. Z drugiej strony, zbyt duża ilość włóknika może ograniczyć wchłanianie ważnych witamin i związków mineralnych. 

Błonnik rozpuszczalny składający się z pektyny, gumy roślinnej oraz z 60% - 90% hemiceluloz metabolizowany jest przez bakteria okrężnicy. W czasie zachodzącej w jelicie grubym fermentacji powstają m. in. krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe o działaniu przeciwnowotworowym (in vitro). Dieta bogata w błonnik rozpuszczalny (grejpfruty, pomarańcze, marchew, ziemniaki, chleb pszenno-żytni biały, mąka pszenna, brązowy ryż, jęczmień, owies, otręby owsian) powoduje wzrost wydalania kwasów żółciowych i cholesterolu z kałem co prawdopodobnie zmniejsza jego ilość we krwi. Pomaga on również w tworzeniu bardziej miękkiego stolca

Błonnik nierozpuszczalny składa się celuloza, lignina i część hemiceluloz. Wchłania on kilka razy więcej wody niż wynosi jego ciężar oraz pęcznieje w jelitach. Błonnik nierozpuszczalny znajduje się głównie w całych ziarnach w postaci celulozy i ligniny, w zewnętrznej części nasion, owoców, ziaren nasion strączkowych. Otręby pszenne zawierające celulozę stanowią zewnętrzną , ochronną warstwę ziarna pszenicy. Część ta jest często usuwana podczas mielenia, obierania czy gotowania. Błonnik nierozpuszczalny pomaga w wypróżnieniach i przynosi ulgę w dolegliwościach związanych z trawieniem oraz zapobiega nowotworom okrężnicy.