Łysina typu dziedzicznego

Łysina typu dziedzicznego (łysienie androgenowe typu męskiego lub żeńskiego), to najczęstsza przyczyna utraty włosów, dotycząca od 30 do 40% kobiet i mężczyzn. Łysienie typu dziedzicznego, tak na prawdę nie jest chorobą, ale naturalnym stanem spowodowanym pewną kombinacją genetyczną, poziomem hormonów i procesem starzenia. Utrata włosów zaczyna się najczęściej w wieku 20, 30 lat, jednak u kobiet zmiany są wyraźniejsze po okresie menopauzy.

W ostatnich latach naukowcy wiele dowiedzieli się o tym typie utraty włosów. Okazuje się, że pod wpływem jednej z odmian testosteronu -męskiego hormonu płciowego, zachodzą zmiany we wzroście włosów, objawiające się krótszymi, cieńszymi lub zminiaturyzowanymi włosami. Wzrost włosów, na określonych częściach czaszki, może być całkowicie zatrzymany, tak powstaje typowy wzór łysienia. Naukowcy stwierdzili, że geny (pochodzące od obojga rodziców) odpowiedzialne za poziom odpowiednich hormonów i ogólna podatność włosów na wypadanie, w równym stopniu odpowiadają za powstawanie łysiny dziedzicznej.

Symptomy

Łysina typu dziedzicznego zaczyna się zcieńczeniem włosów i postępuje aż do całkowitej utraty owłosienia na niektórych obszarach skóry głowy. Włosy na poduszce, w wannie lub na grzebieniu nie są wiarygodnymi symptomami. Przeciętna, niełysiejąca osoba traci średnio 100 włosów dziennie. Większe ilości włosów mogą wypadać również w innych sytuacjach, np. po porodzie lub przebytej chorobie.

U mężczyzn łysienie najczęściej zaczyna się od skroni i okolicy ciemieniowej, tworząc na głowie M-podobny wzór. W zaawansowanym stadium tylko obrzeża, z boków i tyłu głowy, pozostają owłosione.

W przypadku kobiet łysienie jest rozleglejsze, ale lepiej zakamuflowane. Włosy najczęściej zaczynają wypadać w okolicach „przedziałka”. W przeciwieństwie do mężczyzn, u kobiet linia włosów nad czołem i skroniami zwykle pozostaje. Całkowita utrata włosów na którejkolwiek części głowy jest nietypowa i może świadczyć o różnych procesach chorobowych, jak łysienie plackowate (alopecia areata), grzybica lub inne schorzenie skóry.

Diagnoza

Łysienie typu dziedzicznego jest diagnozowane na podstawie charakterystycznego wzoru łysiny i historii podobnego typu chorób wśród członków rodziny. W większości przypadków dalsze testy nie są konieczne.

Zapobieganie

Jeżeli zaobserwujesz u siebie łysienie typu żeńskiego lub męskiego możesz zapobiec dalszej utracie włosów stosując preparaty zawierające minoksydyl lub finasteryd. Minoksydyl może być stosowany zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety a finasteryd wyłącznie przez mężczyzn.

Minoksydyl jest roztworem, który stosuje się dwa razy dziennie nakładając na skórę głowy. U większości osób obserwuje się poprawę w ciągu dwóch miesięcy od rozpoczęcia terapii, a po 4 do 8 miesiącach 30% osób ma na tyle długie włosy, że można je czesać. Wyniki stosowania są lepsze u młodszych osób, które dopiero zaczynają tracić włosy. Preparat jest równie skuteczny w przypadku kobiet i mężczyzn. Skuteczniejsze są preparaty zawierające bardziej stężony roztwór minoksydylu (5%). Uwaga! Jeżeli przestaniesz stosować minoksydyl prawdopodobnie stracisz wszystkie włosy utrzymane lub odzyskane dzięki terapii.

Finasteryd jest dostępny w postaci pigułki. Jego działanie polega na zablokowaniu syntezy odmiany testosteronu, która wywołuje zmiany we wzroście włosów. Ta sama substancja, ale w większych dawkach, jest stosowana w leczeniu łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Według badań finasteryd w 99% zapobiega wypadaniu włosów u mężczyzn z łysieniem typu męskiego i dwóm trzecim badanych wyrastają nowe włosy. Podobnie, jak w przypadku minoksydylu, korzyści ze stosowania finasterydu szybko zanikają po jego odstawieniu. Dodatkowo, w niewielkiej grupie mężczyzn stosujących ten preparat wystąpiły zaburzenia funkcji seksualnych.

Stwierdzono, że finasteryd nie zapobiega wypadaniu włosów u kobiet. Może natomiast wywołać braki wrodzone i nie powinien być stosowany przez kobietę prawdopodobnie mogącą zajść w ciążę. Jednak w nielicznych przypadkach inne typy terapii hormonalnych (np. niektóre pigułki antykoncepcyjne) mogą pomóc łysiejącym kobietom, które mają obniżony poziom męskich hormonów płciowych.

Wypadanie włosów może być też spowodowane zabiegami stylizacyjnymi, jak prostowanie, farbowanie włosów, trwała, noszenie fryzur „męczących” włosy. Chociaż nie są to przyczyny łysienia androgennego, ale mogą prowadzić do wypadania włosów i nie powinny być kontynuowane.

Reklamowane są najróżniejsze kremy, olejki i mieszanki ziołowe na wypadanie włosów, jednak tylko działanie minoksydylu i finasterydu zostało potwierdzone. Niektóre środki dostępne bez recepty mogą podrażniać skórę głowy i zwiększyć utratę włosów.

Leczenie

Minoksydyl i finasteryd mogą zapobiegać wypadaniu włosów i pobudzać ich wzrost. Jednak efekt w każdym przypadku jest dość nieprzewidywalny.

Można nosić tupeciki i peruki, ale dostępne są też zabiegi chirurgiczne, takie jak:

• Redukcja skóry głowy- usuwane są paski nieowłosionej skóry, aby zmniejszyć rozmiar łysiny.
• Przenoszenie płatów skóry- kawałki skóry z dobrze rozwiniętym mieszkami włosowymi są przeszczepiane z obszarów o mniejszym znaczeniu estetycznym na bardziej widoczne obszary skóry.
• Transplantacja włosów- niewielkie fragmenty skóry zawierające od 1 do 15 włosów są przeszczepiane z tyłu lub boków głowy w miejsce łysiny. Nowsze „miniprzeszczepy”, które zawierają kilka włosów dają najlepsze rezultaty, ale jest to metoda droższa i pochłaniająca więcej czasu. Czasem potrzeba 700 osobnych miniprzeszczepów, aby zasłonić łysinę i często potrzeba dwóch lat, aby zobaczyć całkowity efekt zabiegu.

Kiedy zwrócić się do specjalisty?

Zasięgnij porady specjalisty, jeżeli zaobserwujesz którykolwiek z wymienionych poniżej objawów, mogą one świadczyć o innym problemie niż łysienie androgenne:

• Nagle wypadające włosy lub utrata całych kępek włosów.
• Plackowate wypadanie włosów.
• Utrata włosów u kobiet poniżej 30 roku życia.
• Oznaki podwyższonego poziomu testosteronu u kobiet, włączając nieprawidłowe okresy menstruacji, obniżenie głosu, trądzik, łysienie typu męskiego lub nadmierne owłosienie w nietypowych miejscach (twarz, klatka piersiowa).

Prognozy

Dopóki nie zostanie rozpoczęte leczenie zapobiegawcze, łysienie androgenne z czasem będzie coraz wyraźniejsze. Im wcześniej wystąpi utrata włosów, tym poważniejsze będą jej skutki. Terapia minoksydylem lub finasterydem musi być kontynuowana w celu utrzymania rezultatów leczenia.