Keratotomia promienista
Keratotomia promienista była metodą popularną w latach 70 polegającą na wykonaniu w rogówce kilku głębokich nacięć (do 95 proc. jej grubości) promieniście wokół źrenicy w celu zmiany jej siły ogniskowania promieni świetlnych. Podczas gojenia rogówka spłaszcza się, dlatego metoda ta nadaje się tylko dla krótkowidzów (od -2 do -8 dioptrii) oraz osób z krótkowzrocznością i astygmatyzmem. Wynik operacji zależy w dużej mierze od doświadczenia i precyzji okulisty, który robi cięcia ręcznie,
Wadą metody jest kilkunastodniowy okres gojenia. U około 10 do 30 proc. pacjentów po zabiegu nadal potrzebuje okularów (tyle że słabszych), by widzieć naprawdę ostro. Często po kilku, kilkunastu latach po zabiegu pacjent znowu musi nosić okulary, tym razem do bliży gdyż nacięta rogówka spłaszcza się z czasem doprowadzając do dalekowzroczności. Część pacjentów skarży się też na osłabienie ostrości wzroku z upływem dnia. RK jest najtańszym zabiegiem korygującym krótkowzroczność oraz najbardziej ryzykownym dlatego też w Polsce, podobnie jak na świecie, odchodzi się od tej metody.