Jak rozwiązać problemy opiekunów osób chorych na schizofrenię?

1. Charakterystyka opiekuna, czyli kim jest filar skutecznej terapii
2. Praca na drugi etat
3. „Policja lekowa” - podstawowa bolączka opiekunów
4. LAI rozwiązaniem problemu opiekunów

Codzienność z osobą chorą na schizofrenię jest sporym wyzwaniem. Opieka nad pacjentem zajmuje około 34 godziny tygodniowo, czyli niemal cały etat, a w większości opiekunami są osoby czynne zawodowo.

Charakterystyka opiekuna, czyli kim jest filar skutecznej terapii

Opiekunem chorego na schizofrenię jest zazwyczaj członek rodziny pacjenta. Jest to osoba, która bierze czynny udział w procesie diagnostycznym (często dzięki niej możliwe jest postawienie właściwego i co ważne – wczesnego rozpoznania) i leczniczym, jak również udziela niezbędnego wsparcia i pomocy na co dzień.

Dla uściślenia charakterystyki można dodać, że zgodnie z badaniami sondażowymi rolę tę przejmują zwykle kobiety (niemal 80% opiekunów to matki, żony czy partnerki chorego).

Praca na drugi etat

Codzienność z osobą chorą na schizofrenię jest sporym wyzwaniem. Współchorobowość dotyczy nie tylko obciążenia psychicznego, ale również reorganizacji dotychczasowego życia. Warto nadmienić, że opieka nad pacjentem zajmuje około 34 godziny tygodniowo, czyli niemal cały etat, a w większości opiekunami są osoby czynne zawodowo.

Jakkolwiek następstwa wykonywanej funkcji mają wymiar obiektywny, mierzalny przykładowo utratą potencjalnych dochodów, to zazwyczaj jednak ten subiektywny, którego zmierzyć nie sposób, jest nieporównywalnie bardziej obciążający.

Sprawowanie opieki nad przewlekle chorym niesie ze sobą  wiele wyrzeczeń, wymaga znacznego zaangażowania i nierzadko przedłożenia własnych potrzeb nad potrzeby pacjenta. Długotrwały stres, ogrom obowiązków i przytłaczająca odpowiedzialność za losy bliskiego mogą skutkować obniżeniem jakości życia, a w odległej perspektywie  pojawieniem się objawów lękowych i depresyjnych. Niezwykle istotne jest, aby opiekunowie w natłoku codziennych obowiązków potrafili znaleźć również czas na realizację własnych potrzeb, pielęgnowanie zainteresowań czy rozwijanie pasji.

Najbliżsi pacjenta zmagają się z wieloma wyzwaniami: od prozaicznych, dotyczących organizacji podstawowych aktywności chorego, poprzez stygmatyzację społeczną, a także problem „policji lekowej”.

„Policja lekowa” - podstawowa bolączka opiekunów

Terminem „policja lekowa” określa się postawę opiekunów zdominowaną przez ciągłe kontrolowanie pacjenta pod kątem regularności przyjmowania leków doustnych. Bez wątpienia jest to jeden z podstawowych problemów towarzyszących opiece nad chorym na schizofrenię, a w ocenie osób ją sprawujących, jest tym najbardziej uciążliwym.

Nawroty schizofrenii - dowiedz się więcej w serwisie Zdrowie Psychiczne

LAI rozwiązaniem problemu opiekunów

Kwestia „policji lekowej” może być rozwiązana poprzez zastosowanie LAI, czyli długodziałających leków przeciwpsychotycznych. LAI to leki przeciwpsychotyczne podawane w formie iniekcji. Zastrzyki wykonywane są przez personel medyczny co kilka tygodni, zatem problem monitorowania skrupulatności przyjmowania leków doustnych odchodzi w zapomnienie.

Niewątpliwie taka forma terapii, oprócz oczywistych, udokumentowanych korzyści, takich jak wydłużenie czasu remisji, czy redukcja ilości hospitalizacji w oddziałach psychiatrycznych, ma ogromny wpływ na życie opiekunów. LAI dają im możliwość wygospodarowania  czasu dla siebie i zmniejszają niepokój związany z ciągłym kontrolowaniem pacjenta.