Arnika

Rodzina: Compositae /Asteraceae/

Opis surowca: Surowcem są koszyczki arniki zebrane w okresie kwitnienia.

Związki czynne: Zawiera flawonoidy: glikozydy kemferolu, kwercetyny. Występują także: trójterpeny (arnikolidy), laktony seskwiterpenowe typu gwajanu (arnikolidy), depsydy (kw. chlorogenowy, cynaryna), olejek eteryczny (kw. tłuszczowe, tymol).

Działanie: Antiodematicum, anticoagulans, vasotonicum, cardiacum. Główne związki czynne arniki - flawonoidy, dobrze wchłaniają się przez naskórek i docierają do naczyń włosowatych wzmacniając ich ścianki i zmniejszając ich przepuszczalność. Surowiec stosowany zewnętrznie ma działanie przeciwzapalnie i przyspiesza wchłanianie wybroczyn. Prowadzi do zmniejszenia samego obrzęku i jego bolesności. Wyciągi z surowca stosowane wewnętrznie obniżają ciśnienie krwi. Mają słabe działanie żółciotwórcze i rozkurczające na mięśnie gładkie . Poprawiają krążenie wieńcowe i mózgowe. Polepszają przepływ krwi w obrębie kończyn.

Wskazania: Zewnętrznie na krwiaki, stłuczenia, obrzęki pourazowe, owrzodzenia troficzne. Można także z powodzeniem stosować w przypadku zapalenia stawów, bólów barku, owrzodzeniu żylakowym i ukłuciu owadów. Pomocniczo przy zakrzepowym zapaleniu żył. Wewnętrznie można stosować wyciągi z surowca w zaburzeniach krążenia wieńcowego i mózgowego.

Uwagi: Po zastosowaniu miejscowym może dojść do podrażnienia i podwyższenia temperatury ciała .Przy stosowaniu wewnętrznym mogą wystąpić objawy przekrwienia przewodu pokarmowego. Nie należy stosować surowca w przypadku krwawiących ran i oparzeń III stopnia. Przeciwwskazaniem do stosowania wewnętrznego są krwawienia z przewodu pokarmowego i leczenie glikozydami nasercowymi.

Stanowiska: Arnika górska występuje w rejonach górskich i podgórskich prawie w całej Europie. W Polsce jest pod ochroną. Surowiec jest zbierany z upraw.