Cukrzyca jak zawał

1. Trochę statystyk…
2. Czy można temu zapobiec?
3. Klucz do sukcesu

Cukrzyca wymieniana jest przez Światową Organizację Zdrowia jako jedna z najgroźniejszych chorób cywilizacyjnych. Stanowi ona potężne zagrożenie dla ludzkości w XXI wieku i atakuje coraz młodsze osoby. Niestety, niezwykle często prowadzi również do poważnych powikłań sercowo-naczyniowych. Badania wykazują, że ryzyko śmierci z powodu chorób serca u osób z cukrzycą jest takie jak u chorego bez cukrzycy, tyle że już po przebytym zawale serca.

Trochę statystyk…

Przeprowadzone badania dowodzą, że zawał mięśnia sercowego w przypadku chorego na cukrzycę występuje ok. 2-3-krotnie częściej u mężczyzn oraz 3-6-krotnie częściej u kobiet w porównaniu z populacją ogólną. Co więcej szacuje się, że ryzyko zawału serca u pacjentów na 10 lat przed rozpoznaniem cukrzycy może być ok. 3,5 raza większe niż u osób, u których cukrzyca nie zostanie rozpoznana. Według jeszcze innych danych, cukrzyca stwarza porównywalne zagrożenie zgonem pacjenta z powodu chorób serca, jak przebyty już zawał u osoby bez cukrzycy. Wszystko to prowadzi do tego, że choroby sercowo-naczyniowe stanowią przyczynę aż 80% zgonów osób chorych na cukrzycę.

Czy można temu zapobiec?

Ogromny wpływ cukrzycy na rozwój chorób serca doprowadził do tego, że lekarze zaczęli kłaść coraz większy nacisk na zapobieganie i odpowiednie leczenie cukrzycy. Udowodniono bowiem, że prewencja tej choroby jest jednocześnie istotnym czynnikiem zmniejszającym częstość i stopień nasilenia chorób układu krążenia, jak również ryzyka samych schorzeń kardiologicznych. Warunkiem jest utrzymanie właściwego poziomu cukru we krwi, co najlepiej określa wskaźnik hemoglobiny glikowanej (HbA1c). Jej poziom koreluje ze średnim dobowym poziomem cukru we krwi w okresie 3 miesięcy poprzedzających badanie. Wyniki jednego z największych badań oceniających leczenie cukrzycy typu 2 wskazują, że obniżenie HbA1c już o 1% jest związane z redukcją ryzyka wystąpienia zawału serca o 16%. Ryzyko to można zmniejszyć do poziomu osoby bez cukrzycy redukując HbA1c do poziomu 6%.

Klucz do sukcesu

Mimo że utrzymanie właściwego poziomu cukru we krwi jest niezwykle trudne (wg badania PolDiab jedynie 3,6% chorych w Polsce ma prawidłowo wyrównany poziom hemoglobiny glikowanej), nie jest ono zadaniem niemożliwym. Ogromną rolę odgrywa bowiem odpowiednio dobrana, skuteczna terapia, która pomoże kontrolować poziom HbA1c, a tym samym pozwoli bronić się przed powikłaniami, opóźniając ich nadejście i nasilenie. W tym celu chorzy mogą korzystać z nowoczesnych metod leczenia w oparciu o leki nowej generacji. Mowa tutaj o analogach insuliny, które odtwarzają profil wydzielania insuliny w sposób najbardziej zbliżony do fizjologicznego.

Terapia taka opiera się na podawaniu raz na dobę długo działającego analogu (naśladuje tzw. bazowe wydzielanie) oraz przy każdym posiłku krótko działającej insuliny. Długo działający analog utrzymuje stężenie insuliny przez całą dobę na tym samym poziomie chroniąc osobę chorą przed spadkami poziomu cukru także podczas snu, czego żadna z dostępnych na rynku klasycznych insulin nie może zapewnić. Dzięki takiemu działaniu terapia oparta na analogach pozwala na uzyskanie lepszych wskaźników wyrównania metabolicznego. Niestety dostępność polskich pacjentów do takiego leczenia jest skutecznie ograniczona poprzez koszt terapii. W Polsce refundowane są jedynie analogi szybko działające, natomiast w przypadku analogów długo działających odstąpiono od refundacji nawet na zasadzie indywidualnych decyzji na wniosek lekarza prowadzącego.