Zerwanie ścięgna Achillesa
- Przyczyny zerwania ścięgna Achillesa
- Objawy zerwania ścięgna Achillesa
- Leczenie zerwania ścięgna Achillesa
Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi przede wszystkim w ścięgnach zmienionych chorobowo, tj. po przewlekłych stanach zapalnych lub u sportowców, u których przez długi czas przeciążenia powodowały mikrourazy. Najczęściej do zerwania ścięgna dochodzi u osób w wieku 30-40 rż. na odcinku 2-6 cm. powyżej guza piętowego.
Przyczyny zerwania ścięgna Achillesa
Do urwanie ścięgna Achillesa może dojść w sposób bezpośredni lub pośredni. Mechanizm pośredni, częściej występujący powstaje podczas nagłego silnego skurczu ścięgna co ma miejsce np. podczas startu do biegu, skoku, przy pełnym obciążeniu cięgna. Natomiast zerwanie ścięgna w mechanizmie bezpośrednim jest spowodowane najczęściej przez nagłe uderzenie w napięte ścięgno (np. kopnięcie podczas gry w piłkę nożną przy stopie obciążonej i zgiętej podeszwowo).
Objawy zerwania ścięgna Achillesa
Do objawów całkowitego urwania ścięgna Achillesa należą:
- nagły ból okolicy ścięgna po urazie, któremu często towarzyszy słyszalny trzask
- narastający w czasie obrzęk okolicy ścięgna
- wylewy podskórne
- palpacyjnie wyczuwalna przerwa w przebiegu ścięgna
- osłabienie zgięcia podeszwowego stopy
- niemożność stania na palcach
Leczenie zerwania ścięgna Achillesa
Jeśli dojdzie do całkowitego urwania ścięgna Achillesa leczenie jest wyłącznie operacyjne i polega na zeszyciu uszkodzonego ścięgna. Następnie kończyna jest unieruchamiana w gipsie udowym, w zgięciu w stawie kolanowym i podeszwowym zgięciu stopy na 4 tyg., a następnie w gipsie podudziowym w neutralnym ustawieniu stopy na kolejne 2 tyg. Po zdjęciu opatrunków gipsowych konieczne jest stosowanie fizykoterapii, która pozwoli na szybszy powrót na normalnej aktywności.