Zerwanie ścięgna Achillesa

Spis treści

1. Przyczyny zerwania ścięgna Achillesa
2. Objawy zerwania ścięgna Achillesa
3. Leczenie zerwania ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa (ścięgno piętowe ) jest największym i najmocniejszym ścięgnem człowieka utworzonym przez mięsień brzuchaty łydki oraz mięsień płaszczkowaty, które przyczepia się do guza kości piętowej. Ścięgno Achillesa dzieki któremu możemy oderwać piętę od podłoża oraz stanąć odgrywa dużą rolę w procesie chodu, biegu i skoku. 

Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi przede wszystkim w ścięgnach zmienionych chorobowo, tj. po przewlekłych stanach zapalnych lub u sportowców, u których przez długi czas przeciążenia powodowały mikrourazy. Najczęściej do zerwania ścięgna dochodzi u osób w wieku 30-40 rż. na odcinku 2-6 cm. powyżej guza piętowego.

Przyczyny zerwania ścięgna Achillesa

Do urwanie ścięgna Achillesa może dojść w sposób bezpośredni lub pośredni. Mechanizm pośredni, częściej występujący powstaje podczas nagłego silnego skurczu ścięgna co ma miejsce np. podczas startu do biegu, skoku, przy pełnym obciążeniu cięgna. Natomiast zerwanie ścięgna w mechanizmie bezpośrednim jest spowodowane najczęściej przez nagłe uderzenie w napięte ścięgno (np. kopnięcie podczas gry w piłkę nożną przy stopie obciążonej i zgiętej podeszwowo).

Objawy zerwania ścięgna Achillesa

Do objawów całkowitego urwania ścięgna Achillesa należą:

• nagły ból okolicy ścięgna po urazie, któremu często towarzyszy słyszalny trzask
• narastający w czasie obrzęk okolicy ścięgna
• wylewy podskórne
• palpacyjnie wyczuwalna przerwa w przebiegu ścięgna
• osłabienie zgięcia podeszwowego stopy
• niemożność stania na palcach

W przypadku częściowego urazu objawy nie są charakterystyczne. Pojawia się ból i obrzęk oraz różnego stopnia utrata funkcji i mogą symulować objawy ostrego zapalenia ścięgna Achillesa. W przypadku braku typowych objawów urwania ścięgna Achillesa pomocne staje się badanie USG, w którym możemy potwierdzić i ocenić stopień uszkodzenia.

Leczenie zerwania ścięgna Achillesa

Jeśli dojdzie do całkowitego urwania ścięgna Achillesa leczenie jest wyłącznie operacyjne i polega na zeszyciu uszkodzonego ścięgna. Następnie kończyna jest unieruchamiana w gipsie udowym, w zgięciu w stawie kolanowym i podeszwowym zgięciu stopy na 4 tyg., a następnie w gipsie podudziowym w neutralnym ustawieniu stopy na kolejne 2 tyg. Po zdjęciu opatrunków gipsowych konieczne jest stosowanie fizykoterapii, która pozwoli na szybszy powrót na normalnej aktywności.