Skręcenie stawu skokowego

Spis treści

1. Przyczyny skręcenia stawu skokowego
2. Objawy skręcenia stawu skokowego
3. Profilaktyka skręcenia stawu skokowego
4. Leczenie skręcenia stawu skokowego

Skręcenie stawu skokowego, określane popularnie jako "skręcenie kostek", jest najczęściej występującym urazem w skali całego układu kostno-stawowego człowieka. Skręcenie stawu oznacza całkowite lub częściowe uszkodzenie aparatu więzadłowego stawu w obrębie samego więzadła albo w miejscu jego przyczepu do kości. Skręcenie stawu dotyczy wszystkich grup wiekowych, jednakże z największą częstotliwością pojawia się u osób młodych aktywnych fizycznie, narażonych na działanie dużych sił obciążających stawy skokowe. Prawidłowe leczenie i odpoczynek zazwyczaj prowadzą w ciągu 3-6 tygodni do wyzdrowienia jednak jeśli uszkodzenie było poważne, leczenie może trwać dłużej.

Naderwanie lub zerwanie oznacza częściowe lub całkowite przerwanie ciągłości mięśnia lub ścięgna.

Przyczyny skręcenia stawu skokowego

Skręcenia stawów powstają zwykle w następstwie gwałtownego urazu (upadku, działania dźwigni, wypadku komunikacyjnego). W wyniku złego ustawienia stopy względem podłoża dochodzi zazwyczaj do uszkodzenie aparatu torebkowo-więzadłowego. Jeśli dojdzie do przekroczenia wytrzymałości biomechanicznej tkanki kostnej dalszej nasady podudzia wówczas mamy do czynienie ze złamaniem "widełek " stawowych czyli potocznie nazywane złamanie kostek.

Objawy skręcenia stawu skokowego

Naciągnięcie, przerwanie częściowe bądź też całkowite więzadeł powoduje powstanie krwiaka wewnątrz bądź na zewnątrz stawu. Objawia się to:

• obrzękiem
• poszerzeniem obrysów stawu
• zasinieniem okolicy stawu pojawiające się bezpośrednio po urazie lub w ciągu kilku godzin
• bólem, nasilające się przy próbie ruchu w stawie
• zaburzeniem chodu w przypadku poważniejszych urazów
• ograniczeniem zakresu ruchów w stawie

W przypadku masywnego uszkodzenia stawu skokowego może dochodzić do podwichnięcia kości skokowej, co objawia się przymusowym, nienaturalnym ustawieniem stopy w stosunku do powierzchni stawowych.

Profilaktyka skręcenia stawu skokowego

Aby uniknąć skręcenia stawu skokowego ważne jest stosowanie odpowiedniej profilaktyki obrażeń występujących czy też wręcz "przypisanych" do odpowiednich dyscyplin (lekkoatletyka, koszykówka, siatkówka, piłka nożna). Stosowanie odpowiedniego rodzaju obuwia sportowego z ujęciem stawu skokowego oraz stabilizatorów profilaktycznych czy odpowiednich wkładek chroni przed przeciążeniami zapewniając jednocześnie prawidłową ruchomość w stawie skokowym. Należy unikać nadmiernie forsownych ćwiczeń, używać właściwych przyrządów sportowych oraz właściwe przygotowywać się do treningów.

Leczenie skręcenia stawu skokowego

Celem leczenia jest wygojenie uszkodzenia więzadeł stawowych oraz odzyskanie sprawności chorej kończyny.

Lżejsze skręcenia, tzw. naciągnięcia więzadeł i torebki, wymagają stosowania czterech podstawowych zasad:

• intensywnego chłodzenia - Przez pierwsze 24 godziny po urazie stawu zaleca się okłady z lodu przez 20-30 minut z dwugodzinnymi przerwami
• okładów z preparatów przeciwobrzękowych
• elewacji kończyny dolnej podczas siedzenia czy leżenia
• stosowania fachowego bandażowania, ewentualnie użycia specjalnych stabilizatorów rehabilitacyjnych czy funkcjonalnych

Zdecydowana większość skręceń stawu skokowo-goleniowego jest leczona poprzez unieruchomienie gipsowe. Czas unieruchomienia jest zależny od obrazu klinicznego obrażeń i przy masywnych uszkodzeniach wynosi średnio 3 tygodnie. Chory staw nie powinien być obciążany (chodzenie przy pomocy kul).

Czasami, jeżeli uszkodzenie więzadeł jest poważne lub towarzyszy mu złamanie kości, konieczne jest leczenie operacyjne.