Skiaskopia
Skiaskopia zwana też retinoskopią jest najczęściej stosowaną metodą obiektywna badania wad refrakcji w której pacjent nie bierze czynnego udziału, lecz jest przedmiotem badania. Skiaskopia polega na tym, że po oświetleniu oka specjalnym oświetlaczem zwanym skiaskopem lub retinoskopem obserwuje się światło odbite od dna oka pacjenta. Metoda opiera się na stwierdzeniu, że kierunek promieni wychodzących z oka zależy od stanu refrakcji.
Czemu służy badanie
Badanie ma na celu zbadanie refrakcji oka i określeniu wady wzroku wyrażonej w dioptriach, na której podstawie której dobiera się odpowiednie okulary korekcyjne. Badanie to jest uzupełnieniem badania ostrości wzroku i ma istotne znaczenie przy badaniu dzieci i osób z trudnym kontaktem.
Przygotowanie do skiaskopii
Wskazania do wykonania badania:
- niepełna ostrości wzroku
- dziecko zezującego pomimo pełnej ostrości wzroku spowodowanej dużą zdolnością akomodacji
- mrużenie oczu u dziecka pomimo pełnej ostrości wzroku spowodowanej dużą zdolnością akomodacji
- przewlekłe zapalenie brzegów powiek u dziecka pomimo pełnej ostrości wzroku spowodowanej dużą zdolnością akomodacji
- bóle głowy u dziecka pomimo pełnej ostrości wzroku spowodowanej dużą zdolnością akomodacji
Badania poprzedzające:
Przed wykonaniem badania wskazane jest zbadanie ostrości wzroku.
Przygotowanie do badania
Ze względu na wahania akomodacji, które mogą wpłynąć na zmienność wyników, skiaskopię wykonuje się po uprzednim porażeniu akomodacji odpowiednio dobranym do wieku badanego roztworem atropiny. W celu rozszerzenia źrenicy używa się krótkodziałających leków w postaci kropli, a po zakropleniu leku należy odczekać około 15-30 minut. Rozszerzenie źrenicy może upośledzić zdolność ostrego widzenia na kilka godzin. Przy badaniu dzieci może zaistnieć konieczność znieczulenia ogólnego.
O czym powiadomić lekarza
Przed badaniem powinieneś powiadomić lekarza o:
- jaskrze
Badanie skiaskopii
Badanie wykonuje się w ciemni i w czasie jeg trwania należy patrzeć prosto przed siebie i nie ruszać okiem. Podczas badania lekarz, spoglądając przez otworek w środku lusterka, "rzuca" w kierunku badanego oka odblask odbity od źródła światła i obserwuje czerwone odblaski z dna oka. Analiza przesuwania się tych odblasków względem przesuwanego lusterka (z prawej do lewej, z góry do dołu, skośnie) pozwala na określenie rodzaju wady wzroku, tzn. czy oko jest krótkowzroczne, nadwzroczne, czy występuje astygmatyzm. W nadwzroczności cień porusza się zgodnie z ruchem światła skiaskopu, w krótkowzroczności odwrotnie.
Ustawianie właściwego, korygującego wadę wzroku szkła przed badanym okiem powoduje powstanie równomiernego odblasku z dna oka, który nie przesuwa się przy ruchach lusterka. Dlatego też przed oko badanego lekarz przystawia tzw. listwy skiaskopowe, posiadające rząd szkieł skupiających i rozpraszających o wzrastającej sile. Wartość optyczna szkła określa wówczas obiektywnie wielkość wady wzroku.
Postępowanie po skiaskopii
Zalecenia
Po wykonaniu badania nie ma specjalnych zaleceń.
Możliwe powikłania
Niekiedy w kilka godzin po podaniu leków rozszerzających źrenicę u pacjentów z niewykrytą jaskrą zamkniętego kąta może wystąpić jatrogenny atak jaskry, objawiający się silnym bólem oka i niekiedy głowy oraz pogorszeniem widzenia, towarzyszącymi nudnościami i wymiotami oraz twardą gałką oczną w wyniku wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego. W celu przerwania ataku jaskry należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza okulisty gdyż w przeciwnym razie długotrwały atak może nawet zakończyć się ślepotą oka.
Wynik
Wynik badania przedstawiany jest w postaci opisu.