Ca

Spis treści

1. Materiał biologiczny
2. Wartości prawidłowe wapnia
3. Wartości podwyższone wapnia
4. Wartości obniżone wapnia

Wapń jest pierwiastkiem, który w organiźmie bierze udział w neurotransmisji bodźców w mięśniach szkieletowych i w mięśniu sercowym oraz w procesach krzepnięcia krwi. Ponad 99% wapnia znajduje się w kościach a pozostała część w płynach zewnątrzkomórkowym i wewnątrzkomórkowych. Około 40% wapnia w osoczu pozostaje związana z białkami, głównie albuminami, około 10% występuje w postaci cytrynianów, mleczanów, fosforanów a pozostałe 50% stanowi wapń zjonizowany, wolny. Wapń zjonizowany ma decydujące znaczenie kliniczne i diagnostyczne.

Stężenie wapnia zależy od jego podaży z pokarmem, stopniem wchłaniania z jelit, mobilizacją z kości oraz stopniem wydalania z moczem przy czym witamina D i hormon przytarczyc - parathormon zwiększają wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, pobudzają jego mobilizację z kości oraz hamują jego wydalanie z moczem.

Materiał biologiczny

Krew

Wartości prawidłowe wapnia

Prawidłowe ogólne stężenie wapnia w surowicy krwi wynosi 2,1-2,6 mmol/l (8,5-10,5 mg%) z czego około 45-50% stanowi wapń zjonizowany.

Wzrost albuminemii o 10g/l powoduje wzrost stężenia wapnia o 0,2 mmol/l natomist spadek albuminemii powoduje spadek stężenia wapnia o 0,2 mmol/l.

Wartości podwyższone wapnia

Zwiększony poziom wapnia występuje:

• w nadmiernym wchłanianiu wapnia z przewodu pokarmowego
• w nadmiernym uwalnianiu wapnia z kości
• w zbyt małym wydalaniu wapnia z moczem

Wartości obniżone wapnia

Zmniejszony poziom wapnia w surowicy krwi (hipokalcemia) występuje:

• w zaburzeniach syntezy parathomonu – hormonu przytarczyc
• w niedoborze witaminy D i jej aktywnych metabolitów
• w upośledzeniu wchłaniania wapnia z przewodu pokarmowego
• w nadmiernym odkładaniu się wapnia w tkankach
• w nadmiernej utracie wapnia z moczem
• w niedoborze magnezu