Anorgazmia

Anorgazmia
Spis treści
  1. Przyczyny anorgazmii
  2. Diagnostyka braku orgazmu
  3. Leczenie anorgazmii

Anorgazmia to brak zdolności do osiągnięcia orgazmu w czasie stosunku seksualnego mimo istniejącego podniecenia seksualnego i akceptacji partnera. Badania wskazują, że częstość anorgazmii u kobiet aktywnych seksualnie wynosi 12-20%.

Zaburzenie to może mieć charakter pierwotny, kiedy orgazm nigdy nie był przez kobietę przeżywany, bez względu na rodzaj stymulacji lub wtórny, kiedy to orgazm był już kiedyś przeżywany a zaburzenie mogło powstać w przeszłości. Brak orgazmu może mieć charakter sytuacyjny i w związku z tym może występować przy współżyciu z konkretną osobą. Często anorgazmia kobiety może prowadzić u mężczyzn do poczucia winy a w skrajnym przypadku do psychogennej impotencji.

Przyczyny anorgazmii

Anorgazmia jest schorzeniem o wieloczynnikowej etiologii:
Czynniki somatyczne:

  • wady anatomiczne, wrodzone
  • zmiany poporodowe pochwy
  • zaburzenia hormonalne (hiperprolaktynemia, niedobór testosteronu i estrogenów, nadczynność i niedoczynność tarczycy, podwyższony poziom progesteronu)
  • zaburzenia neurologiczne
  • cukrzyca
  • nowotwory
  • stany zapalne w obrębie narządu moczowo-płciowego
  • zaburzenia w następstwie zabiegów operacyjnych
  • uzależnienia
Czynniki psychogenne:
  • traumatyczne przeżycia seksualne w dzieciństwie , doświadczenie wykorzystania czy przemocy seksualnej
  • lęk towarzyszący współżyciu (lęk przed ciążą, brak intymności)
  • niechęć do partnera
  • zmniejszenie pożądania seksualnego
  • zaburzenia osobowości (potrzeba dominacji, rywalizacji, agresja do mężczyzn)
  • nerwice
  • zespoły depresyjne
  • problemy seksualne partnera
  • zaburzone relacje partnerskie

Czynniki Społeczne

  • rygorystyczne wychowanie najbliższego środowiska
  • niewłaściwa edukacja seksualna
  • rygoryzm religijny
  • zabiegi okaleczające narządy płciowe

Diagnostyka braku orgazmu

Brak orgazmu rozpoznaje się, gdy orgazm nie występuje chociaż kobieta osiąga w trakcie kontaktu podniecenie seksualne a sam kontakt seksualny przebiega prawidłowo pod względem czasu trwania i pobudzania. Z uwagi na wieloczynnikową etiologię anorgazmii diagnostyka zawiera:

  • dokładny wywiad ginekologiczny, seksuologiczny i internistyczny ze szczególnym uwzględnieniem biografii seksualnej, przebiegu okresu dojrzewania seksualnego, przebiegów związków, doznań w trakcie ewentualnej masturbacji
  • badania laboratoryjne obejmujące ocenę poziomu prolaktyny, estrogenów, testosteronu, FSH, LH, DHEA
  • badanie ginekologiczne z oceną kurczliwości mięśnia Kegla
  • badania endokrynologicznego (w przypadku podejrzenia o endokrynologiczną przyczynę anorgazmi)
  • badania neurologicznego (w przypadku podejrzenia o neurologiczną przyczynę anorgazmi)
  • badania andrologicznego

Leczenie anorgazmii

Celem leczenia anorgazmii jest odtworzenie optymalnych warunków zapewniających orgazm, dlatego też wybór metody leczniczej w dużej mierze zależy od rozpoznanej przyczyny anorgazmii. Najczęściej stosuje się psychoterapię, metody edukacyjne, metody treningów partnerskich, ćwiczenia mięśni Kegla. W leczeniu anorgazmii czasami przydatne są również treningi masturbacyjne.

Leczenie farmakologiczne opiera się na stosowaniu leków zwiększających pobudzenie hormonalne, w tym na hormonoterapii. Natomiast w przypadku rozpoznania przyczyn organicznych anorgazmii stosuj leczenie chirurgiczne, endokrynologiczne lub inne.

Ocena artykułu

4.17
z 42 głosów
Napisz komentarz →
5
 
(19)
4
 
(17)
3
 
(2)
2
 
(2)
1
 
(2)
Ocena
Ocenianie... . .
Dziękujemy za ocenę!
4.17 z 42 głosów

86%czytelników oceniło artykuł na 4 i 5 gwiazdek.

    Podobne teksty