Walka z niedożywieniem

Chociaż otyłość zdarza się wśród osób starszych, szczególnie tych prowadzących siedzący tryb życia oraz spożywających zbyt dużo kalorii, niedożywienie jest często znacznie poważniejszym problemem. Może mieć w tym udział wiele czynników. W miarę jak się starzejemy, nasz układ pokarmowy produkuje mniej śliny i soku żołądkowego, które są pełne enzymów rozkładających pożywienie na składniki, których potrzebuje organizm. W dodatku, mięśniówka jelita traci część ze swego napięcia, co prowadzi do spadku dokładności trawienia, a także może być przyczyną zaparć. Wykazano, że seniorzy przeżuwają jedzenie znacznie mniej dokładnie niż młodzi ludzie, utrudniać to może dodatkowo jeszcze słaba higiena jamy ustnej i ubytki zębowe, a w rezultacie trudniej jest rozbić na składniki odżywcze połknięte jedzenie. Nawet ci, którzy mają uzupełnione ubytki, czy wstawione sztuczne szczęki wciąż mają problemy z dokładnym przeżuwaniem. Jeśli jedzenie jest nieprzyjemne, albo bolesne z powodu zepsutego zęba, idź do lekarza, który powinien Ci poradzić jak zaradzić tej sytuacji. 

Zmiany w wydolności różnych narządów, zmiany w produkcji różnych enzymów i hormonów oraz zmiany w stosunku zawartości w organizmie wody i tłuszczu, które zachodzą w okresie starości mogą prowadzić do nieodpowiedniego, lub nawet nadmiernego metabolizmu określonych witamin, czy składników mineralnych. Możesz nawet otrzymywać odpowiednią liczbę kalorii, ale może w niej brakować któryś witamin lub minerałów. Jeśli np.: nie wychodzisz już wcale na słońce, możesz otrzymywać zbyt mało witaminy D, która jest przekształcana w skórze pod wpływem słońca.

Ryzyko wystąpienia niedoborów witamin, czy minerałów różni się w zależności od osoby. Możesz się stać bardziej narażony na ich wystąpienie, kiedy przyjmujesz leki, które w różnym stopniu zmniejszają dostępność witamin, lub powodują utratę apetytu. Kiedy lekarz przepisuje Tobie jakieś lekarstwo, zapytaj się w jaki sposób i czy w ogóle wpłynie ono na dietę, czy apatyt, a także o możliwe interakcje z innymi lekami. Przy okazji zapytaj się o wszystkie leki, które kupujesz bez recepty.

Stosunkowo częstą przyczyną niedożywienia u osób starszych jest zmiana w warunkach życiowych, co może prowadzić do depresji. Utrata ukochanej osoby, albo inna głęboka zmiana - jak na przykład choroba, czy uraz - mogą prowadzić do depresji oraz poczucia, że jedzenie nie smakuje tak, jak dawniej. Nagle zaczynasz żyć całkowicie samotnie, co może wzbudzić w Tobie przekonanie, że nie warto gotować dla jednej osoby.

Jeśli nigdy nie rozmawiałaś/-eś z nikim o depresji, a straciłaś/-eś apetyt, poczucie, że jedzenie może sprawić ci jakąś przyjemność, albo masz wrażenie, że życie nie ma nic więcej Ci do zaoferowania, porozmawiaj z lekarzem, bo mogą być to pierwsze objawy depresji. Nie robienie niczego - założenie, że wszystko powinno się przezwyciężyć samemu - może spowodować tylko pogłębienie się depresji. Dostępne są już znakomite sposoby leczenia. Niedożywienie może być objawem wielu różnych chorób, które jeśli są leczone, mogą zostać zażegnane, a przynajmniej zatrzymane. Zawsze powinno się iść do lekarza, jeśli nagle spada twoja waga ciała.

Jeśli czasowo, lub na stałe jesteś niepełnosprawna/-y i nie jesteś w stanie dla siebie gotować, skontaktuj się z agencjami pomagającymi ludziom starszym, które prowadzą stołówki i mogą ci pomóc w zorganizowaniu jedzenia. Wielu ludzi - włączając tych, którzy nie są ani niepełnosprawni, ani owdowiali - przekonują się, że ośrodki pomocy dla emerytów, w których mogą oni jeść albo na stołówce, albo gotować sobie sami, są znakomitym źródłem pomocy socjalnej, kulturalnej czy duchowej. Wiele społeczności pozwala żyć swoim seniorom przy zapewnieniu im niezbędnego minimum pomocy.