NFZ zamknął nabór do programu terapeutycznego leczenia SM lekami immunomodulującymi

NFZ zamknął nabór do programu terapeutycznego leczenia SM lekami immunomodulującymi

1 stycznia 2008 r. NFZ zamknął nabór do programu terapeutycznego leczenia SM jednym z podstawowych leków immunomodulujących przebieg choroby nie biorąc pod uwagę, że chorzy na SM różnie reagują na leki z różnych grup. To lekarz obserwujący organizm chorego powinien decydować jaki lek będzie dla pacjenta najskuteczniejszy.

Z koÅ„cem maja 2008 r. Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego zwróciÅ‚o siÄ™ do Rzecznika Praw Obywatelskich o wystÄ…pienie do TrybunaÅ‚u Konstytucyjnego o zbadanie czy Narodowy Fundusz Zdrowia może arbitralnÄ… decyzjÄ… pozbawić chorych możliwoÅ›ci korzystania z jedynej dla nich terapii spowalniajÄ…cej rozwój choroby. Dowolność ksztaÅ‚towania dostÄ™pu do Å›wiadczeÅ„ budzi tym wiÄ™ksze wÄ…tpliwoÅ›ci iż jest dokonywana na podstawie ocen programu wykonywanych przez AgencjÄ™ Oceny Technologii Medycznych,  instytucjÄ™ powoÅ‚anÄ… przez Ministra Zdrowia w 2005 r. i pracujÄ…cÄ… na jego rzecz jako ciaÅ‚o doradcze. (patrz: http://www.ptsr.org.pl)

Trzeba wiedzieć, że nieleczone stwardnienie rozsiane stanowi znaczne obciążenie budżetu państwa. Ze względu na to, że choroba zaczyna się we wczesnym okresie życia oraz ze względu na jej przewlekły charakter SM jest jedną z najczęstszych przyczyn długotrwałej niezdolności do pracy i rent chorobowych. Analizy farmakoekonomiczne dotyczące stosowania leków immunomodulujących w różnych krajach jednoznacznie wskazują na znaczne zmniejszenie ponoszonych kosztów dzięki korzystnym wynikom terapeutycznym, czyli wykazują opłacalność leczenia.

W wiÄ™kszoÅ›ci krajów europejskich funkcjonujÄ… Narodowe Programy Leczenia Chorych na SM, które zapewniajÄ… kompleksowÄ… pomoc pacjentom z SM, czyli obok leczenia farmakologicznego, również rehabilitacjÄ™ oraz pomoc psychologicznÄ…. Na Å›wiecie od kilkunastu lat stosuje siÄ™ leki, które w sposób istotny hamujÄ… rozwój SM i dajÄ… szansÄ™ chorym na normalne życie rodzinne  i zawodowe.

Polska, w której żyje około 60 tysięcy chorych na stwardnienie rozsiane, jest obecnie jedynym krajem w Europie, który do tej pory nie wypracował odpowiednich standardów pomocy tym ludziom.

SM nazywana jest chorobÄ… „mÅ‚odych dorosÅ‚ych”, ponieważ diagnoza stawiana jest najczęściej miÄ™dzy 20. a 40. rokiem życia. Tragedia jest tym wiÄ™ksza gdyż dotyczy ludzi mÅ‚odych u progu samodzielnego życia lub w peÅ‚ni siÅ‚ twórczych.
A jest to choroba przewlekła, stale postępująca, mogąca prowadzić do trwałego inwalidztwa.

Parlament Europejski traktuje problemy osób ze stwardnieniem rozsianym jako szczególnie trudny problem nie tylko medyczny, ale również spoÅ‚eczny. ZnalazÅ‚o to wyraz m.in. w przyjÄ™tej 16 grudnia 2003 roku przez Parlament Europejski  Rezolucji dotyczÄ…cej zakazu dyskryminacji osób z SM. Chorzy na żadne inne schorzenie nie posiadajÄ… odrÄ™bnych praw o charakterze antydyskryminacyjnym takich,  jak osoby z SM.
W związku z nie wprowadzeniem przez okres 2 lat Narodowego Programu Leczenia Chorych na SM złożonego w lipcu 2005 r. do Ministerstwa Zdrowia, Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego wystosowało petycję do Parlamentu Europejskiego, która zgodnie z otrzymanym pismem w styczniu 2008 r. została przyjęta i przekazana do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w celu podjęcia przez nią dalszych działań.

Eurodeputowani Pan prof. Bronisław Geremek i Pan dr Dariusz Grabowski również zaprotestowali składając Pisemne Oświadczenie w Parlamencie Europejskim w sprawie dyskryminacji chorych na SM w nowych krajach UE, w tym w Polsce.

Ocena artykułu

3.85
z 39 głosów
Napisz komentarz →
5
 
(8)
4
 
(23)
3
 
(4)
2
 
(2)
1
 
(2)
Ocena
Ocenianie... . .
Dziękujemy za ocenę!
3.85 z 39 głosów

79%czytelników oceniło artykuł na 4 i 5 gwiazdek.

    Podobne teksty