Czy niepłodność jest chorobą

Zdrowie zostało określone jako stan, który doprowadza do dobrego samopoczucia w aspekcie fizycznym, psychicznym i społecznym. Nie jest to więc wyłącznie „brak chorób”. Definicja zdrowia tak samo dotyczy procesów związanych z rozrodem, zatem taką samą definicję należałoby przyjąć w odniesieniu do zdrowia prokreacyjnego.

Najbardziej elementarnym pragnieniem każdego człowieka jest pragnienie posiadania dziecka. Zdrowie prokreacyjne (co przyjęto na świecie w standardach systemów demokratycznych) obejmuje wiele zagadnień takich jak:poradnictwo, profilaktykę, edukację i czynne leczenie. W tym określeniu mieszczą się również takie pojęcia jak: zapobieganie i leczenie niepłodności, zapobieganie niepożądanej ciąży, opieka przed, w trakcie i po porodzie. Prawa prokreacyjne zostały zawarte w prawach człowieka, w ustawodawstwach krajowych i dokumentach międzynarodowych. Stanowią one (Polska je podpisała), że człowiek ma prawo do wolnego decydowania o tym, ile, w jakich odstępach czasu chce mieć dzieci, że decyzje w sprawach rozrodu powinien podejmować bez dyskryminacji ze względu na poglądy i wyznanie, bez przymusu i bez przemocy. Jednocześnie Państwo zobowiązuje się do ochrony zdrowia seksualnego i rozrodczego.

Niepłodność jako choroba społeczna

Każda choroba ma pewne, podstawowe objawy:np. zaczerwienienie, ból, upośledzenie
funkcji itd. W niepłodności natomiast podstawowym objawem jest brak dziecka.            Wiemy, że bardzo wiele różnych przyczyn powoduje niemożność zajścia w ciążę. Niepłodność jest chorobą wpisaną na listę Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób              i problemów zdrowotnych  ICD 10. Światowa Organizacja Zdrowia określiła, że jest to choroba społeczna dotycząca bardzo dużej grupy ludzi (12-15% w zależności od populacji), w wieku rozrodczym, czyli w wieku maksymalnej aktywności zawodowej, rodzinnej, społecznej każdego człowieka.

Brak dziecka w sytuacji pary doprowadza do bardzo wielu zmian w funkcjonowaniu układu partnerskiego. Pojawia się smutek, zawiedzione nadzieje, poczucie winy, lata frustracji, wzajemne oskarżenia o utratę zrozumienia. W społeczeństwie niepłodni uważani są za mniej wartościowych.

Główne przyczyny niepłodności

Do podstawowych przyczyn niepłodności zaliczamy: zaburzenie spermatogenezy, zaburzenia jajeczkowania, zaburzenia funkcji jajowodów, endometrioza. Często przyczyny niepłodności są bardziej złożone bądź niewyjaśnione.

Klasyczne leczenie niepłodności

Klasyczne leczenie niepłodności polega na zastosowaniu leczenia farmakologicznego, bądź operacyjnego. Zależnie od przyczyny niepłodności skuteczność tych metod jest zróżnicowana.

Zastosowanie technik rozrodu wspomaganego medycznie

Decyzja o zastosowaniu technik medycznie wspomaganego rozrodu jest podejmowana po wnikliwej analizie przyczyn niepłodności, po nieskutecznym dotychczasowym leczeniu, po przekroczeniu akceptowalnego przez parę okresu oczekiwania na dziecko, bądź też z uwagi na wiek partnerki.

Leczenie niepłodności w wykorzystaniem technik wspomaganego rozrodu

Leczenie niepłodności z wykorzystaniem technik wspomaganego rozrodu jest postępowaniem skutecznym, ale drogim. Wymaga zastosowania zaawansowanych technik biotechnologicznych oraz złożonego postępowania medycznego. Stosowanie metod rozrodu wspomaganego medycznie wzbudza kontrowersje bioetyczne.

Etapy postępowania podczas procedury zapłodnienia in vitro:

• Stymulacja jajeczkowania zapewniająca uzyskanie kilku dobrej jakości komórek jajowych
• Selekcja komórek jajowych o prawidłowej morfologii
• Dążenie do transferu jednego zarodka o wysokim potencjale do zagnieżdżenia
• Mrożenie zarodków nadliczbowych
• ew. podarowania zarodka (adopcja zarodka)